"الکس یانگ" هلیوفیزیکدان مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا می‌گوید نیازی نیست انسان‌ها برای چند میلیارد سال آینده از جانب خورشید نگرانی داشته باشند، مهمتر از همه اینکه این نگرانی برای سال 2012 قطعا بیهوده خواهد بود.
وی می‌گوید: ما خورشید را به خوبی می‌شناسیم، با کمک تمامی تکنولوژی‌ها و علومی که در اختیار داریم و تمامی فضاپیماهایی که خورشید را 34 ساعت در روز و هفت روز در هفته تحت نظر دارند می‌دانیم که ابرتوفان عظیمی که قرار است زمین را در خود ببلعد رخ نخواهد داد.
به گفته وی به جز آفتاب‌سوختگی که تابستان‌ها برای انسان‌ها دردسرساز می‌شود، نباید نگرانی دیگری از جانب خورشید داشته باشیم زیرا در حال حاضر خورشید از انرژی کافی برای ایجاد گلوله‌ای آتشین که بتواند خود را به 149 میلیون کیلومتر آن‌طرف‌تر رسانده و زمین را نابود کند، برخوردار نیست.
به گزارش خبرگزاری مهر، وی همچنین معتقد است با وجود اینکه شعله‌های خورشیدی و فوران‌های کرونالی روز به روز بر روی سطح خورشید افزایش پیدا می‌کنند، جای نگرانی وجود ندارد زیرا این چرخه‌ای طبیعی در خورشید است. در واقع هر فردی که سنی بالاتر از 11 سال دارد یکی از این چرخه‌های طبیعی را تجربه و مشاهده کرده است. یانگ می‌گوید این چرخه‌های فراز و فرود خورشیدی که قرار است در سال 2014 به اوج خود برسد تفاوت قابل توجهی با چرخه بعدی و چرخه بعد از آن و حتی چرخه پیشین ندارد.
یانگ می‌گوید: خورشید پدیده‌ای است که ما آن را ستاره فعال می‌نامیم و این ستاره چرخه فعالیتی دارد. طی 11 سال به نقطه اوج آن رسیده و دوباره به دوران خاموشی آن می‌رسیم، این سیری ثابت بوده که از زمانی که انسان از آن آگاهی یافته در حال وقوع بوده است. شعله‌های خورشیدی بزرگ و کوچک همیشه وجود داشته‌اند. حتی در شدیدترین حالتی که طی 10 هزار سال گذشته از جانب خورشید دیده شده است، قدرت شعله‌ها به اندازه‌ای نبوده‌اند که بتوانند به اتمسفر زمین آسیبی وارد کنند. ما در سیاره‌ای با اتمسفری بسیار متراکم زندگی می‌کنیم و این اتمسفر می‌تواند تمامی پرتوهای مضر خورشیدی را مسدود کند.
خارج از اتمسفر محافظ قدرتمند دیگری نیز وجود دارد، میدان مغناطیسی زمین که تا اعماق فضا به پیش رفته و از نفوذ تشعشعات مضر خورشید به زمین جلوگیری می‌کند. توفان‌های خورشیدی به صورت مداوم میدان مغناطیسی زمین را مورد تاخت و تاز قرار می‌دهند تا زمانی که لایه انتهایی مغناطیسی به سمت فضا جسته و منجر به ایجاد نورهای شفق در قطب‌ها‌ی زمین می‌شود. به گفته یانگ تاثیر فوران‌های کرونالی خورشید تنها می‌تواند کمی بیشتر از ایجاد شفق‌های قطبی باشد. این فوران‌ها همشیه رخ می‌دهند و هر یک یا دوبار در هفته با زمین برخورد می‌کنند و به طور کلی تاثیر آنها بر روی زمین بسیار اندک است.
در صورتی که فوران بسیار بزرگی به سوی زمین بیاید، شفق قطبی بسیار بزرگی در قطب‌ها ایجاد خواهد شد و در نهایت ماهواره‌ها یا شبکه‌های برق مختل خواهند شد، مشکلاتی که گروه‌های گرداننده این تجهیزات در رفع آنها مهارت دارند.
یانگ می‌گوید: دانش ما درباره توفان‌ها هر روز بیشتر می‌شود، می‌دانیم چگونه باید آنها را پیش بینی کنیم، می‌دانیم این توفان‌ها به کجا رفته و با کجا برخورد می‌کنند. با افزایش یافتن این آگاهی‌ها و مقابله با این توفان‌ها مشابه توفان‌های فصلی زمینی می‌توانیم پیش بینی‌های مناسب را انجام داده و برای مقابله با آن آماده باشیم.
